NASA TESS Misyonu: Exoplanets Araması Hakkında Bilmeniz Gerekenler

Yüzyıllar boyunca, insanlar diğer yıldızların uzak yıldızları yörüngede geçirme ihtimalini merak ettiler. Belki de bu yabancı dünyalardan bazıları garip yaşam biçimleri barındırabilir ya da kendine özgü ve tarihi geçmişlere veya geleceklere sahip olabilir. Ancak yalnızca 1995 yılında gökbilimciler güneş sistemimizin dışındaki güneş benzeri yıldızları yörüngeye alan ilk gezegenleri gördü.

Özellikle son on yılda, uzak yıldızların yörüngesinde bilinen gezegenlerin sayısı 100'den 2.000'e yükseldi ve onay bekleyen 2.000 muhtemel gezegen daha vardı. NASA’nın Kepler misyonu - Bu yeni keşiflerin çoğu tek bir çabayla kaynaklanıyor.

Kepler, 95-megapiksel dijital kamerayı bir çerez tabakasının ebadını aydınlatan 1 metrelik teleskopu içeren bir uzay aracıdır. Cihaz, 150.000 uzak yıldızın parlaklığında küçük farklılıklar saptayarak, teleskopun görüş hattından geçerken yıldız ışığının bir kısmını engelleyen bir gezegenin söylenmemiş işaretini arıyor. O kadar hassastır ki, Chicago’daki tek bir sokak lambasının etrafında Dünya’nın yörüngesindeki bir yörüngede vuran bir sineği tespit edebildi. Yıldızların titrediğini ve titrediğini görebilir; yıldızlar ve işaret fişekleri görebilir; ve elverişli durumlarda, gezegenleri ay kadar küçük görebilir.

Kepler’in binlerce keşfi gezegen ve gezegen sistemleri hakkındaki anlayışımızda devrim yarattı. Ancak şimdi, uzay aracı hidrazin yakıtı tükendi ve resmen emekliliğe girdi. Neyse ki gezegen avcıları için NASA’nın TESS heyeti nisan ayında başlatıldı ve dış gezegen araştırmasını üstlenecek.

Kepler'in Tarihi

Kepler misyonu 1980'lerin başında, NASA bilim adamı Bill Borucki tarafından, daha sonra David Koch'un da yardımıyla tasarlandı. O zamanlar, güneş sisteminin dışında bilinen gezegen yoktu. Sonunda Kepler 2000'lerde toplandı ve 2009 yılının Mart ayında fırlatıldı. 2008'de Kepler Bilim Takımı'na (geniş gözlü bir çaylak olarak) katıldım ve sonunda gezegenlerin hareketlerini okuyan gruba Jack Lissauer ile eş başkanlık yaptım.

Başlangıçta, görev üç buçuk yıl sürecek ve muhtemel uzatmalar ile yakıt veya kamera veya uzay aracı sürdüğü sürece devam etmesi planlanmıştı. Zaman geçtikçe kameranın bölümleri bozulmaya başladı, ancak görev devam etti. Bununla birlikte, 2013'te, dört dengeleyici jiroskopundan ikisi (teknik olarak “reaksiyon çarkları”) durduğunda, orijinal Kepler görevi etkin bir şekilde sona erdi.

O zaman bile, biraz ustalıkla NASA, uzay aracını yönlendirmek için güneşten gelen yansıyan ışığı kullanabildi. Misyon, K2 olarak yeniden düzenlendi ve yarım yıl boyunca gezegenleri bulmaya devam etti. Şimdi, yakındaki yakıt göstergesi boşken, gezegen avcılığı işi düşüyor ve uzay aracı güneş sisteminde başıboş bırakılacak. Orijinal görevdeki gezegen adaylarının son kataloğu geçen yılın sonlarında tamamlandı ve K2'nin son gözlemleri tamamlandı.

Kepler’in Bilimi

Bu verilerden elde edebileceğimiz bilgiyi sıkmak yıllar boyunca devam edecek, ancak şu ana kadar gördüğümüz şey dünyadaki bilim insanlarını şaşırttı.

Ana yıldızlarını sadece birkaç saat içinde yörüngeye getiren ve o kadar sıcak olan bazı gezegenler gördük ki, yüzey kayaları kuyruklu yıldız kuyruğu gibi gezegenin arkasına buharlaşıp ilerliyor. Diğer sistemler o kadar yakın gezegenlere sahiptir ki, birinin yüzeyinde durursanız, ikinci gezegen 10 tam aydan daha büyük görünür. Bir sistem gezegenlerle o kadar doludur ki, bunlardan sekizi Dünya'ya güneşe göre yıldızlarına daha yakındır. Birçoğunun gezegenleri, bazen de yüzeylerinde sıvı suyun olabileceği ana yıldızlarının yaşanabilir bölgesi içinde dönen birçok gezegen vardır.

Her görevde olduğu gibi, Kepler paketi takaslarla geldi. Dört düz yıl boyunca her 30 dakikada bir yanıp sönen, gökyüzünün tek bir bölümüne bakmak gerekiyordu. Ölçümlerini yapmak için yeterli yıldızları incelemek için, yıldızların oldukça uzak olması gerekiyordu - tıpkı bir ormanın ortasında dururken olduğu gibi, yanınızdan çok daha fazla ağaç var. Uzak yıldızlar loş ve gezegenlerini incelemek zor. Aslında, Kepler gezegenlerinin özelliklerini incelemek isteyen gökbilimciler için bir meydan okuma, Kepler'in kendisinin çoğu zaman kullanılacak en iyi araç olduğudur. Yer tabanlı teleskoplardan gelen yüksek kaliteli veriler, en büyük teleskoplar üzerinde uzun gözlemler gerektirir - gözlemlenebilecek gezegen sayısını sınırlayan değerli kaynaklar.

Artık galakside yıldızların olduğu kadar gezegenin olduğunu biliyoruz ve bu gezegenlerin çoğu güneş sisteminde sahip olduklarımızınkine benzemiyor. Çok çeşitli gezegenlerin özelliklerini ve özelliklerini öğrenmek, gökbilimcilerin daha fazla enstrümanın ve daha fazla teleskopun taşınabileceği daha parlak ve daha yakın yıldızları yörüngede olanları araştırmasını gerektirir.

TESS Girin

NASA’nın Transiting Exoplanet Anketi Uydu Misyonu, MIT’in George Ricker başkanlığında, Kepler’in kullandığı aynı tespit tekniğini kullanarak gezegenleri arıyor. TESS’in yörüngesi, güneşin etrafında olmak yerine, ayla yakın bir ilişkiye sahiptir: TESS, her ay yörüngesi için Dünya’yı iki kez yörüngeye sokar. TESS’in gözlem paterni, gökyüzünün tek bir kısmına bakmak yerine, neredeyse tüm gökyüzünü örtüşen görüş alanlarıyla (çiçek üzerindeki yapraklar gibi) tarar.

Kepler'den öğrendiklerimize göre, gökbilimciler TESS'in binlerce gezegen sistemi daha bulmasını bekliyorlar. Tüm gökyüzünü inceleyerek, yıldızları, yörüngeli kütleleri ve yoğunlukları ölçmek, atmosferlerini incelemek, konukçu yıldızlarını karakterize etmek ve dolu olanı oluşturmak için yeni imkanlar açan Kepler’inkinden 10 kat daha yakın ve 100 kat daha yörüngeye getiren sistemleri bulacağız. Gezegenlerin yaşadığı sistemlerin doğası. Bu bilgi, bize kendi gezegenimizin tarihi, yaşamın nasıl başladığı, hangi kaderlerden kaçındığımız ve başka hangi yolları izleyebileceğimiz hakkında daha fazla bilgi verecektir.

Evrendeki yerimizi bulma arayışı, Kepler yolculuğun bacağını bitirirken TESS batonu alırken devam ediyor.

Bu makale, ilk olarak Jason Steffen tarafından The Conversation'da yayınlandı. Orijinal makaleyi buradan okuyun.