Ünlü bir sanatçı eserini reddettiğinde kim para kaybeder?

Ohio sanat koleksiyoncusu Scott Mueller, Manhattan'da dava açmak için 1.4 milyon dolarlık geri ödeme talep etti. Vida Gözlü ve Cafe Kapılı Günlük Kabin, sanatçı Cady Noland tarafından bir kurulum. Şikayeti mi? Ona parçayı satan New York'taki Janssen Galerisi, sanatçının her şeyin içinde olmadığını açıkça belirlemedi. Artık Noland parçayı reddetti, potansiyel olarak değerini düşürdü ve Mueller'i tuhaf bir duruma soktu. Bir Cady Noland’a sahip mi, değil mi?

Çünkü Kütüklerden yapılmış kulübe 1990'da oluşturulan, on yıldan daha iyi bir kısmını, uygun bir şekilde muhafaza edilmesi için uygun olmayan bir ortamda saklanmış bir ortamda, Janssen Gallery'nin satışa hazırlamak için restoratif çalışmalar yapmak zorunda kaldı. Görünüşe göre, bu iş Noland’ın rehberliği veya izni olmadan yapıldı. Sanatçı bu oturmayı eline almadı ve Mueller'e basitçe el yazısıyla yazdığı notu sıkılaştırdıysa faksladı: “Bu, bir konservatör tarafından tamir edilen bir sanat eseri değil, ancak SANATÇI DANIŞMAZ”.

Janssen sözcüsü Noland’ın yorumunu açıklamaya çalıştı, sanatçının parçayı reddetmediğini belirterek - ancak Mueller'in ödediğinden daha az değerinde olduğunu ima etti. Hangisinin daha kötü olduğundan emin değilim.

Her şey Mueller için kaybetmek. Şimdiye kadar galeriden sadece 600.000 dolar geri aldı, ancak bu pratik bir karar değil. Sanatın, satın aldığı sanat olmasını ister ya da parayı ister.

Bu özellikle zorlayıcı bir durum çünkü ilgili parça hemen hemen bir keşif kulübesinin cephesi. Buradaki konsept, oyundaki güçlü şeydir ve konsept, parçanın depolandığı taslak deposunda bozulmamıştır. Buna göre, Noland'ın iddia ettiği şey, bir sanatçının ismini herhangi bir şekilde değiştirilmiş bir parçadan soyabileceğidir. Eğer Janssen aleyhine bir mahkeme karar verirse emsal satıcıları gerçekten çok gerginleştirir.

Ve gergin olmalılar.

2011'de Noland, Sotheby’nin kası köşelerinden birine zarar verdiğinde benzer şekilde reddettiği “Cowboys Milking” adlı eserinde bir koleksiyoncu ile konuştu. Bu eserin, 1990’a ait Görsel Sanatçılar Hakları Yasası’nın izniyle, sanatçılara artık tüm eserlerinde, artık sahip olmadıkları eserlerde bile “ahlaki haklar” tanıyan bir dolabın içinde çürüyor.

Cady Noland artık heykellerine önem vermeyebilir, ancak sanat piyasasını inanılmaz bir performansa dönüştürüyor.